Kaldırımlar

                               KALDIRIMLAR          

                              Kaldırımlar bir çok gerçek taşırlar,

                              Üstünde adımları barınan binlercesinin.

                              İçlerindeki yaşam tohumlarının,

                              Umut kırıntılarının,uğultuları yalnızlıkların.

                              Ve hepsinden tonla anı biriktirirler,

                              Kaldırım kumbarasında...

                              Biri ağız dolusu gülerek,ışıklar saçarak,

                              Kimi çıkacakmış gibi içinden acısı,

                              Her şeye rağmen aymayacak sabahlara,

                              Koşar adım yürüyerek izini kondurur bu kaldırımlara.

                              Kimi bitmek bilmeyen düşünceler içinde,

                              Bir başkası medetsiz yarınlara,

                              Hiçbir şey ummaksızın yürür,

                              Toz içindeki,mutluluğu ağlayan,somurtkan kaldırımlarda.

                              Ne çok şey biriktirir zift kokulu yüzeyinde,

                              Zavallı,çizgili kaldırımlar...

                              Ve bir gün kumbarasından,

                              Elindeki çiçek demeti solmaya yüz tutmuş biri geçerse

                              Kaldırımın,

                              Engebeli sokağına defalarca ulaşamayan ben,

                              Sensizlikte yok olmuş biriyimdir artık sevgilim.

Anlatsam,anlasan.

                       Hüzün Kumbarası                     

Geçen gün bir bankta çocuk sesleri duyarken,

Aklıma nice güzel şey geldi sana dair,

Anlatsam,anlasan...

Ne çok isterdim bunu,duymanı beni,anlamanı,

En çokta anlamanı isterdim.

Oysa ki nefret edersin insanları anlamaktan sen,

Hep dediğim dedikçisindir.

Hep istediğin olsun istersin,bir çocuk mesela,

Nasıl bisikleti olsun isterse o denli inatçısın da.

Çocuksun biraz,biraz değil oldukça.

Gülerken yanaklarına dolan gökyüzünde,

Sisli gözlerinde bulutsuz güneşler açar,

Sen güldüğünde.

Oysa ne çok isterdim gülüşüne sebep,

Kahkahalarına bahane olabilmeyi.

Geçen gün bir bankta çocuk sesleri duyarken geldin aklıma,

Hayatının metaforu olmak isterken,

Sana defalarca teğet geçip,

Çiçeksiz balkonumdan izledim seni.

Geçen gün bir bankta otururken,

Hızlanan nefesimde,daha çok sevdim seni.